สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
B l o g จั บ ฉ่ า ย ห ล า ย เ รื่ อ ง ไ ม่ มี C o n c e p t ^__^ มี ส า ร ะ บ้ า ง-ไ ร้ ส า ร ะ บ้ า ง เ ลื อ ก ช ม- เ ลื อ ก อ่ า น- ต า ม อ า ร ม
- -M e + my + l i f e- -00
* * M y- - l o v e r - -s o n g *
* * B a n g k o k ' s - - - t i m e * * *
* * * It's me * *
* * My Lover Blogger * *
* * M y - -p u p p y* *
* * j O x Y z * *
* * ขี ด ๆ เ ขี ย น ๆ * *
- - - B l o g ที่ ไ ม่ ไ ด้ มี อ ะ ไ ร ดี เ ล ย - -
วันนี้ เกิดรู้สึกอยากจะพล่ามยังไงก็ไม่รู้ค่ะ ^__^
ดูๆไปแล้ว นับวัน บล็อคนี้ มันเหมือนไดอารี่ ยังไงก็ไม่รู้ซิ - - “
ฉันเองก็ไม่รู้ว่า จริงๆแล้ว จุดประสงค์ของบล็อกนี้มันคืออะไรกันแน่ รู้แต่ว่า ถ้าอยากจะเขียน อยากจะพล่ามอะไร ต่อไปก็จะมาพล่ามในนี้ล่ะ เพราะฉะนั้น ถ้าบังเอิญไปพบเจอบทความดีๆ ผลงานสวยๆ หรือไอเดียดีๆ จะเอามาโพส มาพล่ามในนี้นะ (แต่คิดว่า ส่วนใหญ่แล้ว คงจะเป็นเรื่องไร้สาระ ที่บังเอิญไปพบเจอมาซะมากกว่า 555+)ถ้าอย่างนั้น บล็อคนี้ อาจจะมีเอาไว้แบ่งปัน ให้กับ คนที่ชีวิต มีสาระมากไป ได้คลายเครียดบ้าง ^__^ ซึ่งถ้า เกิดใครไม่อยากมี ข้อมูล รกสมอง ซึ่งไม่ก่อให้เกิด สาระใดๆให้กับชีวิตเลย โปรดเปิดข้ามบล็อคนี้ไปได้เลยนะคะ ไม่ว่ากัน เพราะ นอกจากจะหาสาระไม่ได้แล้ว อ่านแล้วอาจจะอารมณ์เสีย เพราะ มันน่า รำคาญเกินไปเสียด้วยซ้ำ 5555++
* * คุณเคยคิดบ้างไหมว่าคุณโตแล้ว โตมากพอ และเป็นผู้ใหญ่แล้ว คิดว่า คุณใช้ชีวิตได้ดี ไม่มีจุดบกพร่อง หรือถึงแม้มันจะมี มันก็น้อยนิดคุณแก้ไขมันได้ ควบคุมมันได้ ฉันเอง หวังว่า จะเป็นผู้ใหญ่แบบนั้นซักวันหนึ่ง (ตอนนี้ ฉันเองโตขึ้นนะ แต่บางครั้ง ก็ยังดูเป็นเด็กเสมอ ในสายตาของผู้ใหญ่ - -“) เมื่อประมาณสิบปี ที่ผ่านมา ฉันเคยให้สัญญากับตัวเองว่า ฉันจะเลี้ยงดู เด็กหญิงอารยา ไว้ในร่างของตัวเองถึงแม้ตัวฉันจะอายุ 80 ปีไปแล้วก็ตาม เด็กหญิงอารยา ก็จะยังต้องอยู่กับฉัน ถึงแม้เด็กหญิงคนนั้น จะไม่มีโอกาสได้ออกมาวิ่งเล่นเหมือนเมื่อก่อน แต่ฉันก็รู้สึกดี เมื่อมองเรื่องต่างๆ ผ่านสายตาของเด็กหญิงคนนั้น เรื่องร้ายแรง มันช่างดูห่างไกลจากชีวิต ดูไม่เหมือนกับชีวิตจริง ที่มันช่างมีแต่การแข่งขัน และวุ่นวาย มากมายเหลือเกิน …. อยาก เจอเด็กหญิง เด็กชาย ในร่างของคุณบ้างไหมคะ ลองหาเค้าดูนะ เค้าอยู่ไม่ไกลหรอก ^___^
ดูๆไปแล้ว นับวัน บล็อคนี้ มันเหมือนไดอารี่ ยังไงก็ไม่รู้ซิ - - “
ฉันเองก็ไม่รู้ว่า จริงๆแล้ว จุดประสงค์ของบล็อกนี้มันคืออะไรกันแน่ รู้แต่ว่า ถ้าอยากจะเขียน อยากจะพล่ามอะไร ต่อไปก็จะมาพล่ามในนี้ล่ะ เพราะฉะนั้น ถ้าบังเอิญไปพบเจอบทความดีๆ ผลงานสวยๆ หรือไอเดียดีๆ จะเอามาโพส มาพล่ามในนี้นะ (แต่คิดว่า ส่วนใหญ่แล้ว คงจะเป็นเรื่องไร้สาระ ที่บังเอิญไปพบเจอมาซะมากกว่า 555+)ถ้าอย่างนั้น บล็อคนี้ อาจจะมีเอาไว้แบ่งปัน ให้กับ คนที่ชีวิต มีสาระมากไป ได้คลายเครียดบ้าง ^__^ ซึ่งถ้า เกิดใครไม่อยากมี ข้อมูล รกสมอง ซึ่งไม่ก่อให้เกิด สาระใดๆให้กับชีวิตเลย โปรดเปิดข้ามบล็อคนี้ไปได้เลยนะคะ ไม่ว่ากัน เพราะ นอกจากจะหาสาระไม่ได้แล้ว อ่านแล้วอาจจะอารมณ์เสีย เพราะ มันน่า รำคาญเกินไปเสียด้วยซ้ำ 5555++
* * คุณเคยคิดบ้างไหมว่าคุณโตแล้ว โตมากพอ และเป็นผู้ใหญ่แล้ว คิดว่า คุณใช้ชีวิตได้ดี ไม่มีจุดบกพร่อง หรือถึงแม้มันจะมี มันก็น้อยนิดคุณแก้ไขมันได้ ควบคุมมันได้ ฉันเอง หวังว่า จะเป็นผู้ใหญ่แบบนั้นซักวันหนึ่ง (ตอนนี้ ฉันเองโตขึ้นนะ แต่บางครั้ง ก็ยังดูเป็นเด็กเสมอ ในสายตาของผู้ใหญ่ - -“) เมื่อประมาณสิบปี ที่ผ่านมา ฉันเคยให้สัญญากับตัวเองว่า ฉันจะเลี้ยงดู เด็กหญิงอารยา ไว้ในร่างของตัวเองถึงแม้ตัวฉันจะอายุ 80 ปีไปแล้วก็ตาม เด็กหญิงอารยา ก็จะยังต้องอยู่กับฉัน ถึงแม้เด็กหญิงคนนั้น จะไม่มีโอกาสได้ออกมาวิ่งเล่นเหมือนเมื่อก่อน แต่ฉันก็รู้สึกดี เมื่อมองเรื่องต่างๆ ผ่านสายตาของเด็กหญิงคนนั้น เรื่องร้ายแรง มันช่างดูห่างไกลจากชีวิต ดูไม่เหมือนกับชีวิตจริง ที่มันช่างมีแต่การแข่งขัน และวุ่นวาย มากมายเหลือเกิน …. อยาก เจอเด็กหญิง เด็กชาย ในร่างของคุณบ้างไหมคะ ลองหาเค้าดูนะ เค้าอยู่ไม่ไกลหรอก ^___^
Design by: FinalSense
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น