- -เ ป ลี่ ย น- -

"จงพอใจในสิ่งที่ตนมี"
เป็นประโยคคลาสสิค ที่อยู่คู่กับหนังสือวิชา "พุทธศาสนา" ตามหลักสูตรกระทรวงศึกษาธิการ
เรารู้ เราท่องจำ แต่มันทำยากยิ่งจริงๆ
ฉัน เปลี่ยนรูป วอล์ลเปเปอร์บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ เกือบทุกวัน ทั้งๆที่เวลาทำงานทั้งวันฉันไม่ได้มองดูภาพๆนั้นด้วยซ้ำ...
ฉัน เปลี่ยนเสื้อ วันละหลายครั้ง ทั้งๆที่มันก็เสื้อตัวสีขาวและแบบพื้นๆเหมือนเดิม....
ฉัน เปลี่ยนชื่อ ใน Msn บ่อยๆ เพราะแต่ละวัน อารมณ์มันมักจะไม่คงที่
ฉัน เปลี่ยน รสชาดของอาหารที่กินบ่อยๆ บางช่วงก็นิยมกินแบบรสหวานฉ่ำ บางช่วงก็นิยมกินแบบเปรี้ยวเข็ดฟัน
ฉันปรุงอาหารที่รสชาดมันดีอยู่แล้ว ให้มันแย่กว่าเดิม ทั้งๆที่ร้านอาหารเค้าก็ติดป้ายบอกอยู่แล้วว่า
......................"กรุณา ชิมก่อนปรุง".................................

บ่อยครั้งที่ฉันคิดจะลองทำอะไรซ้ำๆกัน เป็นเวลานานๆ...
บ่อยครั้งที่ฉันมักจะแสวงหาสิ่งใหม่ๆ เสมอ...
ฉันเคยคิดว่า ถ้าฉันสอบติด...ฉันคงจะดีใจ...
ฉันเคยคิดว่า ถ้าฉันเรียนจบ...ฉันคงจะดีใจ...
ฉันเคยคิดว่า ถ้าได้ทำงาน...ฉันคงจะดีใจ...
ถ้าเคยคิดว่า ถ้าฉันอายุ 25... ฉันคงเป็นผู้ใหญ่แบบเต็มตัว...
ซึ่ง ณ ตอนนี้ ฉันจะ 26 ปีแล้ว ฉันก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป้าหมายของชีวิตจริงๆแล้วมันคืออะไร ???????

..............................
แต่รู้อะไรไหม?? การที่เป็นคนที่รู้สึกไม่พอใจอะไรง่ายๆ ช่างเลือก มันเป็นแรงขับเคลื่อนอย่างหนึ่งล่ะ
มันทำให้เรา มองหาอะไรใหม่ๆเสมอ....
มองหาพื้นที่ ที่มันเหมาะกับเราเสมอ..
การพอใจอะไรง่ายๆโดยไม่ไตร่ตรอง...มันคงจะไม่ดีนัก.....
ถึงแม้ณ ตอนนี้ ฉันจะยังมีความรู้สึกไม่พอใจในสิ่งที่ฉันมี
แต่ซักวันหนึ่ง ฉันเชื่อว่า ฉันคง พอใจกับสิ่งที่ฉันได้เลือกอย่างไตร่ตรองแน่นอน
..............................

- - ค ว า ม รั ก ข อ ง เ พ ศ ที่ ส า ม - -

----กลางดึก ของคืนหนึ่ง
*
*
กริ๊งงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง

ฉันงัวเงีย ไปรับโทรศัพท์ ได้ยินเสียงผู้หญิงคนนึงพูดพร้อมกับเสียงสะอื้นว่า

"....แก....ฉันไปหาแก....ได้ไหม???......."
*
*
ฉันพยายามปลุกตัวเองให้ฟังเสียงเศร้าๆนั้นอย่างตั้งใจ แล้วฉันก็รู้ว่า
*
*
เสียงนั้น คือ เอ๋...
เอ๋ เป็นเพื่อนคนหนึ่ง ที่จะว่า สนิทกันมากก็ไม่ถึงกับขนาดนั้น เอ๋เป็นเพื่อนคนหนึ่งที่นิสัยดี
คุณมักจะจำ ครั้งแรกที่ได้รู้จักใครสักคนได้ เช่น
ฉันจำเพื่อนบางคนได้ เพราะวันแรกที่รู้จักกันเพื่อนฉันทำกระโปรงขาด วันมาสอบ
ฉันจำเพื่อนบางคนได้ เพราะวันแรกที่รู้จักกัน เค้าแนะนำตัวเองด้วยชื่อจริง อย่างเป็นทางการ
*
*
แต่ ฉันจำเอ๋ได้ เพราะเอ๋ เป็น ผู้หญิง ที่แนะนำ ตัวเองว่า
"...เราชื่อเอ๋...ครับ..."
ถูกต้องแล้ว...เอ๋ เป็น
"ทอม"
--------
ก่อนหน้านี้ ฉันออกจะมอง ผู้หญิง ที่ทำตัวห้าว ก๋ากั่น ดูเป็นทอมบอย ในแง่ร้ายมาก
ฉันมองว่าเค้า..แสดง..พยายาม..และ...ประดิษฐ์..
เอ๋ ทำให้ฉัน มองผู้หญิง เหล่านั้นในมุมที่แปลกออกไป...ตลอดเวลา 4 เดือนที่เราได้รู้จักกัน
เอ๋ ทำให้ฉัน รู้สึก และมอง ความรัก ในแง่มุมที่ฉัน ไม่เคยเห็น
ความรัก ที่...ถึง รักแทบตาย แต่มันก็เป็นไปไม่ได้...
เอ๋ มี แฟน เป็นผู้หญิง.. ทั้งสองคนรักกันดี...คบกันมานาน ถึง ห้าปี...
ครอบครัวของเอ๋รับรู้ และยอมรับ
แต่ปัญหามันอยู่ที่...
ครอบครัวของฝ่ายหญิง..ไม่ได้ยอมรับ..และรับไม่ได้
กับ...ความรักของ"ลูกสาว"บ้านตน... รักกับ..."ลูกสาว"บ้านอื่น
ความรัก ที่มีมาถึง ห้าปี มันถึงเวลาที่ต้องจบลง..เพราะมันเป็นไปไม่ได้
เอ๋ ผิด ที่เกิดมาเป็นผู้หญิง...
เศร้ามาก...มันดูเศร้าจริงๆ..
------------------------
คืนวันนั้น...เอ๋ไม่ได้มาหาฉัน ...เพราะมันดึกมากแล้ว...
ฉันคุยกับเอ๋ ผ่านทางโทรศัพท์ ได้แต่ปลอบใจ..ภาพที่ฉันเห็น ตอนคุยโทรศัพท์
ฉันเห็นเพื่อนผู้หญิง คนหนึ่งของฉัน ช่างอ่อนแอ เหลือเกิน..
ฉันไม่คุ้นกับภาพ ของเอ๋ ที่อ่อนแอ แบบนี้ ฉันนึกไม่ออก
ฉันอยากไปนั่งอยู่ข้างๆ แล้วกอดเพื่อน ผู้หญิง ของฉัน คนนี้ เหลือเกิน
-----------------------
แล้วฉันก็ได้รู้ข่าวว่า.....
เอ๋ กินยาเพื่อจะ "ฆ่าตัวตาย" แต่โชคยังดีที่ล้างท้องทัน
ก่อนหน้านี้...ฉันเคยอ่านข่าว เคยได้ยิน แต่ไม่เคยคิดว่า
คนที่ฉันรู้จัก จะทำแบบนี้...มันสะเทือนใจ เหลือเกิน
ฉันไม่รู้จะช่วยเอ๋...ได้ยังไง
ได้แต่หวัง อยากให้คนอื่นๆ มอง ความรัก ของคู่ "ทอมดี้" ในแง่อื่นบ้าง
ฉันเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา ด้วยความรู้สึก....
ฉันไม่รู้ว่า ควรหรือไม่ ที่เอาเรื่องของเอ๋มาเขียน
แต่ฉันเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะ
หวังว่า เรื่องนี้ อาจจะทำให้คนอื่น รู้สึก และ มองความรัก...ในแง่มุมนี้..ให้ดีขึ้นบ้าง
เผื่อจะเข้าใจ ความรักแบบเอ๋ เหมือนที่ฉันรู้สึก...
....................
ฉันไม่อยากให้ ใครเป็นเหมือน เอ๋ อีก
....................
....................
....................
....................
"บางทีความรักที่เป็นไปไม่ได้ของใครสักคน... อาจเป็นสิ่งสวยงามที่สุดในชีวิต "(พี่บอย ตรัย กล่าวไว้)

- - ห อ ศิ ล ป วั ฒ น ธ ร ร ม แ ห่ ง ก ท ม. - -

รอคอยกันมายาว นานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
กับ หอศิลป์
จำได้ว่า ประมาณแปดปีที่แล้ว... พวกรุ่นพี่ตามล่า ลายเซ็นต์
ของ นักศึกษา ในคณะ รวมทั้งคณะอื่นๆด้วย เผื่อหาเสียงสนับสนุน
การสร้าง หอศิลป์อย่างเป็นทางการของประเทศไทย
- - - - -
และแล้ว วันนี้ ก็มาถึง ...เป็นรูปเป็นร่างเสียที
ถึงแม้ว่า จะยังไม่เปิดตัวอย่างเป็นทางการ
แต่ภายในอาคาร..เริ่มมีงานแสดงบ้างแล้ว....
ว่างๆ ไปชมกันบ้างก็ดี
หาเวลา....เสพศิลป์บ้าง...อย่ามัวแต่เสพอย่างอื่น . . .
....................
-- ปิดตา--ปิดหู--ปิดปาก--เปิดใจ--
*
*

*
*
*
เรียงตามลำดับไหล่

*
*
- -Big.... map- -

*
*
- - ห้องแห่งความลับ...หลงทางในนี้นานมาก 555- -