- -เ ป ลี่ ย น- -

"จงพอใจในสิ่งที่ตนมี"
เป็นประโยคคลาสสิค ที่อยู่คู่กับหนังสือวิชา "พุทธศาสนา" ตามหลักสูตรกระทรวงศึกษาธิการ
เรารู้ เราท่องจำ แต่มันทำยากยิ่งจริงๆ
ฉัน เปลี่ยนรูป วอล์ลเปเปอร์บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ เกือบทุกวัน ทั้งๆที่เวลาทำงานทั้งวันฉันไม่ได้มองดูภาพๆนั้นด้วยซ้ำ...
ฉัน เปลี่ยนเสื้อ วันละหลายครั้ง ทั้งๆที่มันก็เสื้อตัวสีขาวและแบบพื้นๆเหมือนเดิม....
ฉัน เปลี่ยนชื่อ ใน Msn บ่อยๆ เพราะแต่ละวัน อารมณ์มันมักจะไม่คงที่
ฉัน เปลี่ยน รสชาดของอาหารที่กินบ่อยๆ บางช่วงก็นิยมกินแบบรสหวานฉ่ำ บางช่วงก็นิยมกินแบบเปรี้ยวเข็ดฟัน
ฉันปรุงอาหารที่รสชาดมันดีอยู่แล้ว ให้มันแย่กว่าเดิม ทั้งๆที่ร้านอาหารเค้าก็ติดป้ายบอกอยู่แล้วว่า
......................"กรุณา ชิมก่อนปรุง".................................

บ่อยครั้งที่ฉันคิดจะลองทำอะไรซ้ำๆกัน เป็นเวลานานๆ...
บ่อยครั้งที่ฉันมักจะแสวงหาสิ่งใหม่ๆ เสมอ...
ฉันเคยคิดว่า ถ้าฉันสอบติด...ฉันคงจะดีใจ...
ฉันเคยคิดว่า ถ้าฉันเรียนจบ...ฉันคงจะดีใจ...
ฉันเคยคิดว่า ถ้าได้ทำงาน...ฉันคงจะดีใจ...
ถ้าเคยคิดว่า ถ้าฉันอายุ 25... ฉันคงเป็นผู้ใหญ่แบบเต็มตัว...
ซึ่ง ณ ตอนนี้ ฉันจะ 26 ปีแล้ว ฉันก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป้าหมายของชีวิตจริงๆแล้วมันคืออะไร ???????

..............................
แต่รู้อะไรไหม?? การที่เป็นคนที่รู้สึกไม่พอใจอะไรง่ายๆ ช่างเลือก มันเป็นแรงขับเคลื่อนอย่างหนึ่งล่ะ
มันทำให้เรา มองหาอะไรใหม่ๆเสมอ....
มองหาพื้นที่ ที่มันเหมาะกับเราเสมอ..
การพอใจอะไรง่ายๆโดยไม่ไตร่ตรอง...มันคงจะไม่ดีนัก.....
ถึงแม้ณ ตอนนี้ ฉันจะยังมีความรู้สึกไม่พอใจในสิ่งที่ฉันมี
แต่ซักวันหนึ่ง ฉันเชื่อว่า ฉันคง พอใจกับสิ่งที่ฉันได้เลือกอย่างไตร่ตรองแน่นอน
..............................